نقد و بررسی : ضدیخ ضدجوش یک لیتری کاسپین
خواص ضروري مايعات خنك‌كننده
1- ضديخ بايد قادر به پايين آوردن نقطه انجماد آب تا حداقل دماي ممكن در زمستان باشد.
2- از نظر شيميايي و كاركرد، پايداري كافي داشته باشد.
3- از نقطه جوش بالايي برخوردار باشد و در دماي بالا رسوب نكند.
4- روي لاستيك مصرفي در سيستم تاثير نامطلوب نداشته باشد.
5- حرارت را به خوبي منتقل كرده و هيچ‌گونه اثر نامساعدي روي تبادل حرارتي در سيستم خنك‌كننده نداشته باشد.
6- داراي كمترين اثر سمي باشد.
7- آتشگير نباشد.
8- بوي نامطلوب نداشته باشد.
9- داراي كف جزئي باشد.
10- ضريب انبساط حرارتي پايين داشته باشد.
11- در دما پايين گرانروي كم و قابل‌قبول داشته باشد.
12- بيشترين حفاظت را از خوردگي فلزات مورد استفاده در سيستم خنك‌كننده داشته باشد.
13- روي رنگ بدنه خودرو اثر نامطلوب نداشته باشد.
لازم به ذكر است بر خلاف عقيده بعضي‌ها، با قرار دادن ضديخ در فريزر نمي‌توان به مرغوبيت آن پي برد، از اين طريق فقط خاصيت ممانعت از انجماد ضديخ سنجيده مي‌شود و وجود مواد افزودني بازدارنده خوردگي در اين روش سنجيده نمي‌شود، همچنين نمي‌توان دريافت كه سيال اصلي ضديخ از نوع گليكول‌هاي مرغوب است يا از دي‌متيل‌متانول، كه سمي و آتشگير است. از آنجايي‌كه ضديخ خالص در 5- تا 18- منجمد مي‌شود اگر ضديخ خالص در فريزر قرار داده شود و در دمايي پايين‌تر از 18- منجمد شود نشان‌دهنده مخلوط شدن آن با آب و نامرغوب بودن آن است.
حال اين سوال مطرح است كه ضديخ مناسب بر چه اساسي انتخاب مي‌شود؟ بهترين معيار براي انتخاب ضديخ خودرو يا موتورهاي متحرك توصيه سازنده موتور است. در غير اينصورت بايد با توجه به دارا بودن علامت استاندارد، ضديخ مناسب را شناسايي و خريداري كرد پس از انتخاب و خريد ضديخ مناسب چنانچه از نوع خالص باشد مي‌توان آن را بر اساس جدول اختلاط مشخص شده بر روي برچسب ظرف (كه يكي از الزامات نشانه‌گذاري اين فرآورده مي‌باشد) با آب دي يونيزه رقيق كرد
نمونه‌اي از جداول به شكل ذيل مي‌باشد:
|
نسبت آب به ضد يخ |
در صد ضديخ در آب |
نقطه انجماد°C |
نقططه جوش°C |
|
0 100 |
100 |
18- |
170 |
|
1 1 |
50 |
34- |
108 |
|
1 2 |
33 |
14- |
105 |
|
1پ 3 |
25 |
10- |
103 |
برخي از مصرف كنندگان تصور مي‌كنند با افزودن مقدار ضديخ مي‌توان به نقطه انجماد پايين‌تري رسيد اين تصور كاملا اشتباه است و غلظت‌هاي بيشتر از 68 درصد حجمي ضديخ در آب توصيه نمي‌شود زيرا در غلظت 68 درصد حجمي (68 در صد ضديخ و 32 در صد آب) مخلوط پايين‌ترين نقطه انجاد را خواهد داشت (69- درجه سيلسيوس)و اگر غلظت ضديخ از اين مقدار بيشتر شود نقطه انجماد محلول بالاتر مي‌رود و زودتر منجمد مي‌شود اين پديده به عنوان نقطه اتكتيك شناخته مي‌شود.
انتخاب ضديخ
مشابه هر تركيب شيميايي ديگر، ضديخ از عناصر و مواد گوناگوني تشكيل يافته است كه با گذشت زمان و محدوديت‌هاي زيست محيطي و قوانين وضع شده در اين زمينه، روزبه‌روز شرايط سخت‌تري براي توليدكنندگان اين تركيب به وجود مي‌آيد. امروزه فرآورده (ضديخ، ضدجوش) توليدكنندگان معتبر، عاري از فلزات سنگيني همچون باريم و تركيبات مضري از قبيل بوراكس مي‌باشد كه مصرف‌كنندگان در هنگام خريد بايستي به اين نكات به دقت توجه داشته باشند. مي‌توان گفت كه نوع خنك‌كننده قابل استفاده براساس نوع نيازمندي سازندگان تجهيزات اصلي (OEMs) تعيين مي‌شود.
اغلب ضديخ‌هاي موجود، پايه اتيلن گليكول و پروپيلن گليكول دارند و از اين لحاظ طبقه‌بندي خاصي از نظر نوع تركيبات وجود ندارد و تنها از نظر درصد تركيبات، تفاوت‌هايي در انواع ضديخ وجود دارد.
ضديخ مايعي است سمي و چون منو اتيلن گليكول به خودي خود بي‌رنگ و بي‌بو است، در طول فرآيند توليد به آن رنگ مخصوص اضافه مي‌شود تا به اين ترتيب ضديخ از مايعات مشابه مانند آب، قابل تشخيص شود. منواتيلن گليكول به دليل دارا بودن OH در ساختمان خود به راحتي در آب حل مي‌شود و بر اثر مرور زمان دو فازي نمي‌شود. منو اتيلن گليكول به شدت خورنده است و در دماي بالا نزديك سيلندر و حتي در داخل رادياتور مي‌تواند ايجاد خوردگي، سوراخ و پوسيدگي كند، به همين دليل از مواد ضـدخوردگي (Anti Oxidant) در آن استفاده مي‌كنند تا در مقابل اكسيد شدن فلزات مختلف موجود در طول مسير جريان آب خنك‌كننده، مقاومت ايجاد كند.
اين مواد به طور كلي به دو دسته آلي و غيرآلي تقسيم مي‌شوند. مواد آلي شامل آمين‌ها، آميدها، بنزوات‌ها، مركاپتان‌ها، تري آزول‌ها و مواد غيرآلي شامل بورات‌ها، نيترات‌ها، فسفات‌ها، سيليكات‌ها و كربنات‌ها مي‌باشند. اين مواد بازدارنده مرغوبيت، محصول توليد شده را به شدت تحت تاثير قرار مي‌دهد.
توصيه‌هايي در مورد پركردن سيستم خنك‌كننده و سرويس ضروري آن
1- قبل از تعويض و استفاده از محلول جديد ضديخ، مسير و مجاري سيستم خنك‌كننده، بايد بازرسي و در صورت نياز سرويس شود.
2- هنگامي كه موتور داغ است هرگز درپوش رادياتور را بر نداريد زيرا سيستم خنك‌كننده تحت فشار است هنگامي كه موتور سرد شد درپوش را با احتياط به اندازه يك دور بازكنيد چنانچه در اين هنگام مايع خنك‌كننده سرريز شد بلافاصله درپوش را محكم كرده و پس از اينكه سيستم خنك‌كننده سردتر شد آنرا بازكنيد.
3- قبل از استفاده از ضديخ خالص به نسبت مساوي با آب دي يونيزه (آب با سختي پايين) مخلوط كرده و سپس اضافه كنيد.
4- بهترين نسبت اختلاط يك به يك است.
5- وضعيت و مايع سطح مايع خنك‌كننده كنترل شود.
6- آزمون فشار براي شناسايي نشت انجام گيرد(هنگامه كه موتور سرد است انجام شود)
7- درپوش فشار و دهانه پركننده رادياتور بررسي شود.
8- در صورتي‌كه هنگام كار، موتور خيلي سرد و يا گرم مي‌شود ترموستات بررسي و در صورت لزوم با ترموستات پيشنهاد شده توسط توليدكننده تعويض شود.
9- استفاده از محلول ضديخ مناسب و نصب ترموستات مناسب و سالم درتمام طول سال ضروري است.
نكات مهم در مورد ضديخ
– رنگ ضد يخ ربطي به كيفيت آن ندارد.
– همرنگ بودن ضديخ‌ها دليلي بر يكسان بودن كيفيت آنها نيست و نبايد به هم اضافه شوند
– در مورد رقيق‌سازي بايد به اطلاعات روي ظرف ضديخ عمل نمود.
– آب مصرفي در ضديخ بايد داراي سختي بسيار پاييني (دي يونيزه) باشد.
– ضديخ‌ها معمولا كف توليد نمي‌كنند
مشاهده كف مي‌تواند به علت ورود هوا به سيستم مكش واتر پمپ باشد، در اين صورت بايد رادياتور را كاملا تخليه كرده و تمامي لوله‌هاي رابط و واشرها بررسي و نسبت به تعمير قطعات معيوب اقدام كرد.
– سطح سيال بايد كنترل شود.
معمولاً كارهاي زير در اول هر بهار و پاييز بايد انجام شود:
– غلظت ضديخ- ضدجوش را كنترل كنيد كه از حداقل ضروري (متناسب با تغييرات دماي هوا) كمتر نباشد.
– اندازه و شرايط ضديخ را بررسي نماييد. در صورت كثيف بودن يا داشتن مواد ناشي از زنگ زدن فلزات آن را عوض كنيد.
– دستگاه را براي اطمينان از عدم وجود نشتي، تحت فشار (ترجيحاً وقتي ضديخ سرد است) آزمايش كنيد.
– در پوش و لوله متصل به در پوش رادياتور را بازرسي كنيد.
– لوله‌ها را بازبيني كرده و محل اتصال لوله‌ها را محكم كنيد.
– تسمه پروانه‌ها را از لحاظ سالم بودن و كشش صحيح، كنترل كنيد.
– در صورتي كه دماي آب رادياتور بيش از حد گرم يا سرد مي‌شود، ترموستات را كنترل كنيد.
نكته: آب مصرفي جهت رقيق سازي مايع خنك‌كننده بايد سختي كمي داشته تا رسوب نگيرد. هر1000 كيلومتر يا هفته‌اي يك بار بايد سطح سيال خنك‌كننده بازديد شود. زمان تعويض سيال خنك‌كننده در شرايط عادي معمولاً سالانه و يا پس از طي مسافت 30000 كيلومتر است، اما زمان‌هاي تعويض سيال در شرايط سخت رانندگي و بسته به شرايط، انجام مي‌شود. شرايط سخت عبارتند از: بكسل كردن، يدك كشيدن كمپ، استفاده از باربند در مسافت‌هاي طولاني، حركت در جاده‌هاي نمك پاشيده شده، خاكي، غبارآلود، طي كردن مكرر مسافت‌هاي كوتاه (كمتر از8 كيلومتر در هر نوبت رانندگي)، طي كردن مسافت‌هاي طولاني با سرعت‌هاي يكنواخت و پايين و دوره طولاني عدم استفاده از خودرو.
مشخصات فنی :
| برند | |
|---|---|
| کشور سازنده | ایران |
| نوع خودرو |
دیدگاهی ثبت نشده.